Eerste weekje ziekenhuis

Lieve iedereen

Hier alweer een nieuw verslagje vanuit Aruba. De eerste werkweek zit er voor mij al weer op en ik heb weer veel te vertellen. Daarom nu even een verslag over hoe het verlopen is.
Dag 1 moest ik me melden om 7 uur bij de receptie van het ziekenhuis. Eerst gingen we naar de overdracht en de rest van de dag volgden we een introductie. In Nederland doen ze daar een aantal dagen over met praatjes van de raad van bestuur, apotheker, ziekenhuishygienist etc. In Aruba kost dit maar een halve dag en de praatjes duren gemiddeld 10 min. Ik begon samen met Magda, ook een nieuwe zaalarts. We hadden 5 afspraken, elk uur een andere, dus het grootste deel van de tijd hebben we zitten wachten totdat we verder konden. Toen we klaar waren zouden we gaan helpen op de afdeling, maar mijn college zaalarts heeft me lekker naar huis gestuurd omdat halverwege een dag invallen niet handig is en ik dan nog lekker kon genieten van mijn vrije tijd. Daar kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen :D

Ik ben aangenomen bij de snijdende specialismen, maar op mijn eerste werkdag bleek dat ik ingedeeld was bij de niet snijdende specialismen, specifieker: op de interne geneeskunde... Mensen die mij van mijn studie kennen kunnen direct beamen dat ik een allergie heb voor interne geneeskunde. Alles tot in detail uitzoeken en elke labafwijking proberen te corrigeren...pfff. Jullie begrijpen dat ik hier dus alles behalve blij mee was. Het bleek dat er te veel artsen voor snijdend waren en er een tekort is bij niet snijdend waardoor ik maar even was overgeplaatst. Hier ging ik uiteraard niet mee akkoord. Het probleem is dat de zaalartsen onderling de afdelingen verdelen en er geen supervisor is die daar toezicht op houdt. En wat gebeurt er dan met Nederlandse meiden onder elkaar? Juist, kibbelen en eindeloze discussies. Uiteindelijk zijn we tot een overeenstemming gekomen en vangen we allemaal een deel op van de niet snijdende afdelingen en dumpen we het niet allemaal bij 1 persoon (bij mij dus). Dit houdt in dat ik de komende 10 weken op de interne zal vertoeven maar daarna naar de snijdende afdeling wordt overgeplaatst.

Mijn eerste week op de interne was stiekem toch hartstikke leuk. Heel veel nieuwe indrukken, veel nieuwe mensen leren kennen van wie ik de namen nog niet kan onthouden. De patiënten van de interne liggen verdeeld over 3 afdelingen (de logica is hier zeer ver te zoeken) dus de hele dag ren je heen en weer tussen de afdelingen. Gemiddeld hebben we zo'n 30 patiënten per zaalarts ( in NL ongeveer 16) dus je begrijpt dat het heel hard werken is. De werktijden van 7:00-15:00 zijn leuk maar in de praktijk komt het neer op overwerken tot 17:00 a 18:00 uur. Ook heb je eens in de 5 weken een dag weekenddienst die niet gecompenseerd of uitbetaald wordt. Om de 8 tot 10 weken heb je een dienstmaand. Dan doe je een maand lang alleen maar avond en nachtdiensten, inclusief in het weekend. Al je diensten doe je alleen. Je bent dan de enige zaalarts in het hele ziekenhuis en je kunt door alle afdelingen gebeld worden, zowel snijdende als niet snijdende afdelingen. Ook maak je deel uit van het reanimatieteam. In Nederland moet je hier een ACLS cursus voor krijgen voordat je de dienst in mag. Hier krijgen we die cursus ook, maar pas in november.... Dan zit ik al in mijn tweede dienstmaand. Een beetje mosterd na de maaltijd dus. Ik knijp hem nu al een beetje voor mijn diensten maar dat duurt gelukkig nog even.

Op de afdeling hebben we zeer diverse ziektebeelden. Vooral veel mensen met longontsteking, urineweginfecties, ontregelde suikerziekte, hypertensie, nierfunctiestoornissen en overgewicht. Bijna iedereen heeft hier overgewicht en als gevolg daarvan suikerziekte en een hoge bloeddruk. Therapietrouw zijn ze niet dus medicatie wordt niet goed ingenomen. Een groot deel van de opnames bestaat dus ook uit complicaties door verkeerd (of geen) medicijngebruik. De interne geneeskunde wordt hier ook iets anders uitgeoefend dan in NL. Niet elke labwaarde wordt gecorrigeerd voor een patiënt naar huis gaat en ook de oorzaak wordt vaak niet gevonden. Hier vinden ze dat niet erg. Als ze zich maar goed voelen vinden de patiënten het allemaal prima en ben je een goede dokter. Ook hier gaan mensen dood dus op mijn tweede dag kon ik de eerste dode patiënt al gaan schouwen, de tweede volgde vrijdag... Allebei patiënten van wie het er aan zat te komen, maar het blijft toch naar.

Gelukkig draaien we nu een afdeling met zijn tweeën tijdens mijn inwerkperiode wat betekent dat ik netjes om 15:00 uur het ziekenhuis uit kon lopen deze week. De middagen brengen we door op het strand: lekker een wijntje drinken, zwemmen, zonnen, beachvolleyballen en naar de zonsondergang kijken. Een zeer aangename afsluiting van je werkdag! Het is hier enorm gezellig. We doen veel samen met collega's. Ook het voetbal is hier een feestje! Heel Aruba staat op zijn kop tijdens een wedstrijd. In alle kroegen en strandtentjes is het voetbal te volgen. Vooral voor Dre is het erg leuk. Die kan zijn eigen tijd indelen en kijkt dus veel voetbal met vrienden in de kroeg. Overdag werkt hij dan aan websites en zoekt hij naar producten om te verkopen. Ook speelt hij voor mijn taxichauffeur aangezien we maar 1 auto hebben :). Na mijn werk haalt hij me weer op en gaan we met z'n allen naar het strand. In het weekend doen we samen iets leuks. Dit weekend zijn we naar de film geweest en naar Wilhelmina park om leguanen te bekijken. Vorig weekend zijn we langs de stranden gereden en naar de vuurtoren geweest. We zijn hier heerlijk aan het genieten van het mooie eiland met fantastische stranden, het prachtige weer (de zon schijnt hier echt elke dag) en het lekkere eten (de BBQ gaat meerdere malen per week aan).

Tot slot wil ik nog even vermelden dat mijn Nederlandse telefoonnummer binnenkort gaat verlopen. Ik heb een Arubaans nummer aangevraagd maar de SIMkaart werkt niet... Zodra ik het heb laat ik het jullie weten.

Veel liefs,

Anouk en Dre