Anouk eindelijk op snijdend en Dre als beachboy

Bon tardi tur hende!

Hier weer een nieuw verslag uit Aruba!! Het is al weer even geleden dat ik geschreven heb, maar het gaat hier allemaal zijn gangetje en moet ook wel iets nieuws te vertellen hebben natuurlijk.
Laat ik maar eens beginnen over het ziekenhuis. Ik heb net mijn dienstmaand achter de rug. Dan werk je alleen maar avond- en nachtdiensten en dat vier weken lang. Ik ben super blij dat ik er uit ben want het voelde een beetje als een sociaal isolement. Als ik werk zijn m'n collega's vrij en als mijn collega's werken ben ik vrij. Heel saai dus. Ik heb die periode dan ook niet veel meer gedaan dan op een luchtbedje dobberen in het zwembad en lekker bruin bakken. Klinkt heel verwend maar dat gaat na vier weken echt wel vervelen :P. De diensten zijn wisselend druk. De ene dag heb je bijna niks te doen en de andere dag is het ren je rot met 10 opnames, 2 overnames, 2 instabiele patienten en een reanimatie. En als enige arts op zaal (ook geen specialisten aanwezig) is dat soms best pittig maar vooral heel leerzaam.
Nu zit ik sinds anderhalve week op snijdend 2. Eindelijk een chirurgische afdeling. Op deze afdeling liggen patienten van de neurochirurgie, urologie, gynaecologie, orthopedie en chirurgie. Sporadisch een patient van de plastische chirurgie (de meeste vrouwen hier hebben we een boob job maar laten die doen in Colombia want daar kost het maar 1000 gulden) en KNO. Het is een hele dynamische afdeling met veel opnames en ontslagen. Echt wel wat anders dan de interne en hier hoor ik ook echt helemaal thuis. Heb het dan ook heel goed naar mijn zin!
Maar sommige patienten halen het bloed onder mijn nagels vandaan. Hebben ze een vochtbeperking van 1,5L per dag en krijgen ze niet meer dan dat van de verpleging. Oplossing: dan haal ik het drinken bij de buren... Totaal niet therapie trouw. Ook patienten met diabetes, die een speciaal dieet hebben via het ziekenhuis, waarbij de familie met het bezoekuur 's avonds doodleuk subway, Wendy's of KFC meebrengt. Hopeloos af toe. Maar ook dat is Aruba...

Verder heeft Dre een baan gevonden. Hij is nu beachboy en werkt bij Vela, een kitesurf en windsurf bedrijfje. Elke dag naar het strand, beetje mensen helpen met planningen en betalingen en als er niks te doen is stapt hij zelf op een surfplank om te gaan windsurfen. Hij is er inmiddels al best goed in geworden en scheert als een speer over het water. Het schijnt nog best lastig te zijn en vooral zwaar voor je armen en buikspieren. Dre wordt al een echte spierbundel :P Voordeel voor mij is dat ik nu ook gratis daar kan surfen :D wat ik ook zeker wil gaan leren. Dre leert nu ook steeds meer mensen op het eiland kennen die niet in het ziekenhuis werken. Voor hem echt een verademing want dan hoeft hij niet steeds naar onze ziekenhuisverhalen te luisteren :) Daar is hij soms helemaal klaar mee.
We hebben sinds kort ook beachtennis ontdekt. Super leuk maar best wel pittig in het zand. Je speelt met een zachte tennisbal en een soort plastic rackets, zonder snaren. Het leukste is om te dubbelen want het veld is best groot. We zijn vorige week voor het eerst geweest maar het is wel iets om te blijven doen.

Qua bezoek ga ik het al druk krijgen op Aruba. De eerste bezoeker is mijn lieve zus Manon :) Ze komt de eerste week van november en ik heb er super veel zin in!! De week er na komen er 4 vriendinnetjes uit Utrecht! Wordt echt een dolle boel! Super leuk om iedereen weer te zien. En ik heb dan zelf ook twee weken vakantie dus alle tijd om leuke dingen te doen!
Ook kreeg ik een smsje van tante Marjolijn dat ook zij in februari naar Aruba afreizen om ons te bezoeken! Wat een feestje! Maar het jaar is lang dus er is altijd ruimte voor meer bezoek.
Ik zit dit blog tijdens werktijd te schrijven maar heb nu weer een nieuwe opname (een val op het hoofd vanaf een steiger) dus ga snel weer aan de slag.

Veel liefs uit Aruba!!

Anouk en Dre